اندر مرثيه مُلّا بهزادِ ابطحان فر و اعترافاتش!

آورده اند كه مُلاّ بهزاد خان ابطحان فر مردي بود چنان فربه و سمين كه اگر روزي پاي مي نهاد بر روي مين؛مين موردِ نظر نه تنها نمي گشت منفجر بلكه تا فيهاخالدونش فرو مي رفت اندر زمين!.راويان و عالمان وزن ملا را بدون لباس 130 كيلوقرام تخمين زدند و اگر لباس را هم لحاظ مي نمودند همان لباسها وزن ملا را بالاي 180 كيلوقرام ميرساندند!!

در بابِ وزن ملا چنين آورده اند كه:

بود مُلا ابطحان مردي سمين

تابِ وزنش را نداشت خاكِ زمين

چونكه او بر روي سنگ پا ميگذاشت

سنگِ بيچاره ترك بر مي داشت!

*

گويند مُلا چند صباحي را در آبشخور دهداري به كدخداي آن زمان ميداد ياري‘هميشه سرش به كار خودش بود و نداشت به احدالناسي كاري‘در فوتبال ميزد تكل هايي كاري و خنده از لبهايش محو نميشد و نبود اهل رياكاري!

در بابِ كمالات و جمالاتِ مُلا رواياتي آمده بدين مضمون كه:

چنانش خنده بر لبها مي انداخت

كه لُپهايش شديدا گل مي انداخت

يا

ز بس او دوست بود با مردمانش

كشيدند كاريكاتور از جمالش!

و يا

ميان عالمان صاحب قلم بود

تو وبلاگش فقط ذكر كلم بود!

*

آورده اند كه ملا چند صباحي را به همين گونه چرخيد تا نوبت به دوران مهرورزي و كدخداگري ميرزا شلتوك خان استركي نجاد رسيد و آن هنگام بود كه نامبرده به همراه بسياري ديگر از افرادِ نخبه كنج عزلت برگزيد و تا مدتي پشتِ مانيتورش ناخن جويد!.گذشت و گذشت تا نوبت به انتخابِ كدخداي جديد(اي بابا!) رسيد.در اين زمان بود كه ملا با كانديداها شوخي مي نمود‘مثلا فلاني را به هندوانه در بسته تشبيه مينمود و بهماني را به خربزه بدون تخم!.در همان هنگام بود كه به تيم شيخ راه پيدا نمود و براي او تبليغ مي نمود.

در آن زمان رسم بود كه در روستا

براي خودش فيلم مي ساخت هر كانديدا

يكي رفت سبزوار و فيلم ساخت

ديگري گريه زاري راه مي انداخت!

(فيلم ساختن همانا و بر باد رفتن ملا ابطحان همان!!)

از براي شيخ ساختند فيلم تبليغاتي

نام بردند در آن از كدخدا و فاطي!

در ميان شور و حال فيلم يكهو آن وسط

آمد مُلا ابطحان با پرسشي قاطي پاتي!

مُلا شيخ را پرسيد:

الا اي شيخ زيبارو و مهجور!

نديدي تو كمي زان هاله نور!؟

اگر ديدي حواست جمع باشد

نگويي بر كسان از هاله نور!

*

ناقلان نقل نموده اند كه چون ميرزا آستركي نجاد كينه شتري داشت همين جمله بود كه آينده ملا را مشخص نمود و بر سياسيون معلوم نمود كه مُلاّ زير آن چهره ميش گونه اش‘ گرگي پنهان دارد و همين شد كه او را به زندان انداختند و در همين اثني در لايه هاي پنهاني چربي هاي او رگه هاي مخمل يافتند و با استفاده از اطبا و دلاكان و شعبان جعفري ها و كلا موشكافان(!)‘آن رگه ها را خارج ساختند.

گويند كه ميرزا شلتوك خان استركي نجاد كه كدخداي قبلي بود وقتي دوباره با كسبِ حداكثر آرا(اي بابا!) بر تخت كدخدايي تكيه نمود ز بس كه به مُلاّ علاقه مند بود از واردين و بپّاهاي او خواسته بود كه تا دانه دانه چربي هاي مُضر و مخملين را از تن او خارج ننموده اند به او اجازه خارج شدن از قرنطينه را ندهند.

شاهدين محلي نقل كرده اند كه مُلا را صبح به صبح به حمام آفتاب و سولاريوم مي بردند و شب به شب به استخر يخ مي انداختند و سوخت و ساز بدنش را توپ راه مي انداختند!.آنقدر اين روند را ادامه دادند تا مُلاّ ابطحان به وزن ايده آل رسيد...آرايشگران او را پَن كِك و ريمل ماليدند و كبوديهايش را و شكستگيهايش را بدون رنگ در آوردند و براي دست بوسي خدمتِ شلتوك خان فرستادند تا هرچه خان گفت مُلاّ تاييد نمايد!

*

كاتبان با خون دل اينگونه آورده اند كه ميرزا از مُلاّ كه وزنش به 50 كيلوقرام كاهش پيدا كرده بود پرسيد كه نام تو پارميداست؟ و مُلا گفت آري نام من همان است كه شما فرموديد و شروع نمود به اعتراف نمودن:

گفت نام من همانا پارميداست

شهرتم هم ابطحان نيست‘سافيناست!

من ز آمريكا و چين و هندوراس

مبلغي سُلفيده ام از بهر لاس!

پول را در جيب خود بگذاشتم

تخم كينه كرت كرت ميكاشتم

من ز آقايان فلاني و فلاني و فلان

رهنمون گشتم براي اغتشاش توي جهان

من حسين را كشتم اندر نينوا

من توپولف را زدم روي هوا

من هميشه گول دشمن خورده ام

تازه فهميدم كه ميرزامان خداست!(مُلاّ قافيه را فراموش نمود!)

*

گويند كه ميرزا شلتوك خان از اين فتح شد بسيار خرسند و شروع كرد در هرجايي كه رفت به دُر پراكني و چرند و پرند‘مثلا گفت:

گرَم از دست برخيزد كه با دلدار بنشينم

رئوس دشمنانم را به سقفِ گرم بكوبانم!(رئوس جمع راس به معني سر و كله و اينا!)

.........

.........

از اينجاي نوشته ها به بعد به علت چكيده شدن اشكِ كاتبان بر روي كتابتشان‘قابل خواندن نيست!