بيا
چشم به چشم ِ هم «بدوزيم» و
لب به لب‌های هم «کوک بزنيم» و
آغوش‌مان را «وصله»ی تن ِ همديگر کنيم.
می‌بينی!؟
حتی حرفش هم خاطر‌ِ آدم را «سوزن سوزن» می‌کند...
چشم به چشم ِ هم «بدوزيم» و
لب به لب‌های هم «کوک بزنيم» و
آغوش‌مان را «وصله»ی تن ِ همديگر کنيم.
می‌بينی!؟
حتی حرفش هم خاطر‌ِ آدم را «سوزن سوزن» می‌کند...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر