بیشتر خاطراتِ کودکی ما با پدر و مادرمان شکل میگیرد.با دوستیهایشان،با بوسه هایشان،با کتکهایشان،با فحشهایشان.خاطراتی که گاهی تلخ و گاهی شیرین بودند.میگن پسرها بیشتر به مادر دلسپردگی دارن تا پدر.برای یک مرد وجودِ مادر نعمتِ بزرگیه حتی اگه دیر به دیر ببینِش!....آقای محسن تقوی پور!،سنگِ صبور نوجوانیم و دوستِ خوبم!،درگذشتِ سنگِ صبورتان،مادر گرامیتان را تسلیت میگویم...نمی دونم چی بنویسم یا چطور بنویسم،فقط در این مواقع میشود تسلیت گفت و فاتحه ای خواند....فاتحه
وقتی كسی نوشته‌ای از من بخواند.....
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر